Deze week werd ik getriggerd door een bericht in een groepsapp: “We hebben met de jongens het nut van ruzie en foeteren besproken. Namelijk: geen.”

 

Wow, daar vond ik echt wat van. Ruzie heeft in mijn ogen namelijk een ontzettend belangrijke functie. Het gaat voor beide partijen in de ruzie namelijk over grenzen aangeven. Iets dat we allemaal niet geleerd hebben. Daar is nog steeds veel oordeel op in onze maatschappij. Je hebt jezelf niet onder controle, je bent niet zen. “Doe eens even rustig. Gaat het wel goed met je?” De mensen die ik coach met stressklachten hebben allemaal moeite met hun grenzen überhaupt voelen en ze vervolgens ook nog eens aangeven.

 

Jarenlang had ik er zelf toch ook oordeel op. Degenen die mij langer en beter kennen, zouden mij ook kunnen bestempelen als een emotioneel type. Blij, boos, bang en bedroefd. Ik ken ze allemaal. Ik probeerde het vaak toch te beheersen, maar was daar niet zo goed in. Lang dacht ik dat je bewust worden van je emoties, er als een waarnemer naar kijken de weg was. Ik heb me suf ge-mindfullnessed en gemediteerd.

 

Nu denk ik daar anders over. Dit is slechts stap 1 in gezond omgaan met jouw eigen emoties. Alle emoties zijn er juist om iets in beweging te zetten bij ons. Het is belangrijk dat we onszelf die beweging toestaan. Ook boosheid! Er bestaan geen negatieve emoties of emoties met een lage trilling, zoals sommige spirituele stromingen beweren. De enige negatieve emoties die er zijn, zijn die emoties die niet geuit worden. Dat gebeurt natuurlijk massaal in een op controle gerichte maatschappij als die van ons. Maar die emotie wil ergens naartoe. Die is als een bal die je onder water drukt. En dus komt deze er vaak op een ander moment uit en dan op zo’n beladen manier dat de ander er niets mee kan (oude geprojecteerde boosheid).

 

Positieve emoties worden op een bewuste en niet-geprojecteerde manier geuit. Dit klinkt makkelijk, maar dit vraagt heel veel bewustwording en oefening. Vaak worden we getriggerd in een oude pijn, zonder dat we dat doorhebben. Maar je leert je emoties slechts kennen door ze te uiten. Door in de diepte van jouw eigen emoties te duiken. Al mediterend op een zolderkamer, kom je die stukken van jezelf niet tegen. Het is een prachtige ingang om jezelf beter te leren kennen. Prachtige boeken hierover zijn de boeken van Riet Okken Zij verwoord heel mooi en helder wat ik al langer van binnen voel.

 

In mijn ogen doen die jochies van 9 het ons volwassen eigenlijk voor. Dat wil niet zeggen dat je dat allemaal moet laten gebeuren. Nee zeker niet. Voel vooral waar jouw grens ligt en geef deze grenzen aan.