Vreugde is wel een ding voor me. Want ja stel, ik mag gewoon elke dag genieten van het leven, plezier maken, vreugde voelen.
Met het schrijven van dit stuk ga ik ook weer voelen op dit woord. Wat betekent vreugde eigenlijk voor mij? Hoe voel ik dat dan? Waar voel ik dat? Wanneer? Genieten van het moment, van het nu. En ook als ik in een ‘flow’ ben ontstaat er vreugde. Of als ik ‘n vriendin app voor deelname aan het vrouwenhartweekend en ze bijna meteen ja terug appt, dan ervaar ik vreugde. Maar daarmee ontstaat het van buiten af. Mijn omgeving zorgt dan dat ik me vreugdevol voel.
Kan ik het ook uit mezelf halen? En zo ja hoe doe ik dat dan?
Voor mij heeft vreugde ook met levensvreugde te maken, tevredenheid en geluk. Tevredenheid over mezelf, zelfliefde. En daarmee valt of staat een heleboel.
’n Jaar of zes geleden was ik op een retraite voor persoonlijke ontwikkeling. Een van de trainers zei tegen me: ‘Ingvild, trouw eerst maar eens met jezelf!’ Oef, dat was nog n’s een zin en een opdracht. Trouwen met mezelf, hoe doe ik dat dan? Wat houdt dat dan in? Door mezelf nog beter te leren kennen, nog bewuster te worden van mezelf weet ik meer wat ik wil, wat mijn eigen waarheid is. Dat is een ontdekkingsreis met mezelf. Dat betekent steeds weer voelen en doorvoelen wat iets met me doet. En weet je wat, het heeft me steeds meer liefde gebracht voor mezelf. Ik ben ’n leuk mens en ik mag genieten zonder gene, zonder oordeel! En met dat genieten is er ook vreugde. Minder oordeel, minder strengheid, minder schuld, meer zelf, meer plezier.
We kennen waarschijnlijk allemaal een kant van ‘lust am leiden’ of te wel, een kant die is verslaafd aan lijden. Lijden is dan verdragen, iets als last dulden. Creëren we alleen niet vaak ons eigen lijden? We zijn ontevreden over ons uiterlijk, onze kleding, onze partner, onze kinderen? We hebben een oordeel over mensen om ons heen, vinden overal wat van. We voelen ons vaak niet gezien, gehoord of begrepen en lijden daaraan. We vinden ons leven zwaar met baan, kinderen, sociale netwerk, ouders, familie terwijl we daar zelf een groot aandeel in hebben. Een groot deel van ons lijden veroorzaken we zelf.
In de Nederlandse taal hebben we een tweetal spreekwoorden met het woord ‘lijden’:
1. een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest (=(doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft men meer te dragen, dan God te dragen geeft. Nic. Beets))
2. wie honing wil eten moet lijden dat de bijen hem steken (=wie iets wil bereiken moet daar iets voor over hebben)
Bij het tweede spreekwoord moet je lijden voordat je iets aan resultaat bereikt. Het eerste spreekwoord benadrukt juist voor mij de verslaafdheid aan het lijden, want het gebeurt toch nooit… .
En komt niet alles uit dezelfde kraan, ik bedoel alle emoties komen toch uit dezelfde kraan? Waarom geluk (vreugde) verkrijgen en pijn vermijden. Voor mij kan dat niet. Door alles te mogen voelen en daar vooral niks van te vinden gaan we leven in plaats van overleven.
Het zal toch eens gewoon goed met ons gaan. Je zal toch eens in de spiegel kijken en zeggen dat je een heerlijk mens bent, met alles er op en er aan. Om van te houden. Ik weet zeker dat als je daar vandaag mee begint er meer vreugde en liefde ontstaat. Dan mag je gaan genieten met een grote G. Wat ook helpt is elke avond af te stemmen op dankbaarheid. ’n Paar dingen op te schrijven waar je dankbaar voor bent. Je focus gaat verschuiven, meer aandacht voor jezelf, daar mee meer aandacht voor de ander, voor de natuur, voor je omgeving. En dan ontstaat ook vreugde.
Ter overweging voor jezelf:
– Als ik mijn dag overzie, welke rol heeft vreugde daarin gespeeld?
– Hoe definieer ik het woord vreugde?
– Wat voor handelingen van mijn karakter zou ik moten/mogen negeren om meer vreugdevol te worden?
– Kan ik oprecht zeggen dat ik met blijdschap meedoe?
Ik wens je een vreugdevolle tijd toe.
Recente reacties