Eind september was het de week van het werkgeluk.

Ik kreeg een beetje jeuk van al dat positiviteitsgedoe. Natuurlijk geloof ik in de kracht van positiviteit. Energy flows where the attention goes. Echter er is voor mij ook een andere kant, waar soms aan voorbij gegaan wordt. Alsof al je problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen als je maar positief denkt. Bijna alsof je het leven naar je hand kunt zetten. Ik geloof daar niet in. Ik denk dat je dan de werkelijkheid ontkent en oneerlijk bent tegen jezelf. Je verdringt de negatieve gedachte naar het onderbewuste en het onderbewuste is veel sterker. Er heeft dus geen werkelijke bewustwording plaatsgevonden, die nodig is om echt vrije keuzes te kunnen maken in het leven.

Ik las zelfs ergens: “a happy employee, is the one who is smiling.” Voor mij klopt dat namelijk niet. Voor mij is een happy employee, degene die alle emoties kan omarmen. Zowel emoties die wij labelen als positief, maar ook emoties die wij nog maar al te vaak zien als negatief en waar we op de werkvloer maar lastig mee om kunnen gaan: boosheid, irritatie, verdriet, etc. Een gemiste kans. Voor jezelf en ook voor organisaties. Het is nl. onderzocht dat mensen de beste versie van zichzelf zijn op het werk als het doorvoelen van alle emoties welkom is. Betrokkenheid, creativiteit, innovatie floreren in omgevingen, waar alle emoties er mogen zijn. Hoe kun je hier nu stappen in zetten? Neem de tijd om te doorvoelen wat er werkelijk wordt aangeraakt. Dit vraagt eerlijkheid en moed. We drukken onze emoties vaak als een bal onder water of we worden overgenomen door onze emoties. Ook als dit gebeurt (we zijn immers mens), neem alsnog de tijd om daarop terug te kijken en te voelen: wat was de trigger? Zit er iets anders onder? Wat was mijn werkelijke behoefte? Dit is al lastig genoeg en het is fijn als je mensen om je heen hebt die je hierbij echt helpen. Mensen die kunnen zijn met wat is.