Wie mij een beetje kent, weet dat ik helemaal voor emotionele bevrijding ben. Emoties willen stromen en we hebben in onze op controle gerichte maatschappij vooral geleerd ze te beheersen of beter gezegd te onderdrukken en ze te verbannen naar ons onderbewuste. Sommigen hebben moeite met verdriet, anderen kennen geen boosheid en hebben dan meestal ook moeite met grenzen aangeven. Van de 4 basisemoties (blij, boos, bang, bedroefd) is angst de meest onderdrukte emotie en je zou het misschien niet verwachten, maar we kunnen zelfs plezier en blijdschap onderdrukken. Bovendien kunnen we ons hele leven leven, zonder dat we het gevoel hebben iets te onderdrukken.
Om een gezonde relaties op te bouwen met je emoties en ze te gebruiken als richtingaanwijzer is het belangrijk om hun oorsprong te leren kennen. Je emoties als het ware thuis te brengen. Alsnog te mogen doorvoelen wat je ooit niet kon voelen en vast hebt gezet in je lichaam. Verdrongen en vastgezette emoties zorgen voor blokkades en maken ons ziek. Het lichaam doet er namelijk alles aan om je naar binnen te roepen, daar waar je moet zijn om je emoties weer te laten stromen.
Er kom echter ook een punt dat je je emoties kunt gaan voeden en je emoties houden je dan juist weg bij het dieper voelen in jezelf. Het brengt je niet verder en het kan zelfs een verslaving zijn. Weer het drama in. Huilen of boosheid kan heel lekker zijn. Dan heb je tenminste iets “gedaan”, wellicht weer een trauma opgelost en hard aan jezelf gewerkt, omdat je vindt dat je nog niet goed genoeg bent, zoals je bent. Ik las ooit dat er zelfs een EA bestaat: een Emotions Anonymous, voor mensen die verslaafd zijn aan hun emoties, want dan hoef je ook niet dieper te voelen en geen verantwoordelijkheid te nemen voor wie je werkelijk bent; licht & liefde. Je kan dan slachtoffer blijven van je eigen emoties en de dramadriehoek (schrijven we over in een volgende nieuwsbrief) tot in den treure blijven uitspelen. In je relaties, op je werk, etc. Vaak krijg je daar ook veel aandacht mee.
Ik zeg hiermee niet dat we moeten stoppen met onze emoties uiten of dat er een moment komt dat ze er helemaal niet meer zijn. Natuurlijk niet. Emoties horen bij ons mens-zijn en hebben veel wijsheid en schoonheid in zich, maar als we ze blijven uitleven, zonder onze aan-wezigheid, dan transformeert er helemaal niks. Er is namelijk een groot verschil tussen je emoties voelen en ze blijven uitleven als een klein kind zonder onze aan-wezigheid; zonder dat wij erbij aanwezig zijn vanuit ons volwassen Zelf.
Hoe doe je dat dat, je aanwezigheid versterken? Stap 1 is er bewustzijn op krijgen dat je ze wellicht aan het voeden bent. Dat vraagt heel eerlijk naar jezelf kijken en ook bereid zijn je erop te laten spiegelen. Het kind in ons wil dat liever niet horen. Die wil het emotionele drama blijven uitleven en daar aandacht mee krijgen en kan daarin heel ver gaan. Dat mag allemaal en er is werkelijk geen goed of fout, maar als we willen thuiskomen bij onszelf, is dit niet de weg om te gaan. Stap 2 is dat kind vertellen dat jij er nu bent. Telkens weer: “ik ben en ik blijf. Ik ben en ik blijf.”
Ik weet dat het voor mij een pittige stuk was om onder ogen te komen, maar ik ben inmiddels goed bevriend geraakt met de drama queen in mij. Ik herken haar sneller, ze is meer aanspreekbaar en geef haar mijn liefdevolle aandacht. De enige aandacht die werkelijk vervuld. Het is in dat proces ook nodig geweest om eerst weer helemaal de emotie en de drama queen te worden. Je kan er immers geen bewustzijn op krijgen als je niet al die kanten en stukken van het spectrum hebt ervaren/ uitgeleefd. Het mooie van Ayahuasca vind ik dat het ook die aspecten van onszelf uitvergroot, zodat we er ook zicht op kunnen krijgen.
Het vraagt dus elke keer heel goed voelen wat er nodig is: je emoties thuisbrengen of doorzien in welk verhaal je jezelf vastzet met bijbehorend lijden. En ook dit is een proces van vallen en opstaan. Er bestaat werkelijk geen goed of fout alleen maar bewustzijn. Bewustzijn op ons gedrag dat ons weghoudt bij de liefde. Astrid Esmeralda Klompstra schreef er een prachtig gedicht over, dat ik hieronder graag met jullie deel.
Herken je bovenstaande bij jezelf?
Houd jij nog bepaalde emoties binnen?
Ken jij je eigen drama queen?
Laat het ons weten. We vinden het leuk van je te horen en je ontvangt altijd een berichtje terug.
—————————————————————–
Emoties zijn in zichzelf geen waarheid, ook al voelen ze als heel waar. Ze zijn wel altijd richtinggevers náár de waarheid. Jouw waarheid.
Onderzoeken van welke waarheid ze ons ten diepste bewust willen maken is heel functioneel. Onderzoeken waar ze precies ooit zijn ontstaan of ze eindeloos releasen of uitleven, is dat niet per se.
Zeker is het belangrijk om een onderdrukt gevoel ruimte te geven, energie vrij in je systeem te laten stromen. Maar uiteindelijk is het even belangrijk te ontdekken welke overtuiging er in ons schuil gaat als brandstof voor deze emotie.
Zeker als we opmerken dat we eigenlijk al 100 keer hetzelfde verdriet hebben uitgehuild of 100 keer dezelfde onmacht of boosheid de ruimte hebben gegeven.
Het is een complex spel waarbij nuance altijd op z’n plaats is. Evenals een openheid naar de uniekheid van elke situatie en persoon. Hier zijn geen codes voor.
Ons voelende systeem hand in hand laten gaan met onze geest, onze hogere geest. Deze opschonen en werkelijk kijken, is uiteindelijk een sleutel die ook in het slot gestoken mag worden.
Waar jij nu ook bent in jouw proces van bewustwording, er is altijd een stap richting waarheid te maken. Richting Vrede.
Voel jij dat je iets nog mag toelaten aan gevoel, emotie, probeer dit dan. Vind in jezelf of met hulp van anderen de warmte om bevroren gevoelens te laten stromen.
Voel jij dat je dit al jaren doet, dat emotiebeleving misschien bijna een identiteit is geworden, een manier van leven, van Zijn, maak dan de buiging naar de waarheid in jouw geest.
Het is altijd het samenspel tussen beide dat uiteindelijk leidt naar integratie. Laat ze elkaar maar versterken, aanvullen, in evenwicht brengen. Laat ze maar dansen..
Astrid Esmeralda – 10 juli 2022
Recente reacties