Er staan twee krukken in de ruimte. In de voorgaande sessies is helder geworden dat onder zijn pleasegedrag oude kindpijn verscholen zit. De angst voor disharmonie, afwijzing, die hem gelijk terugbrengt naar zijn ouderlijk huis. Hij heeft veel zicht gekregen op zijn innerlijke kind. “En hoe nu verder dan? Wat kan ik eraan doen?” Deze vragen stelt hij me.
Een tijdje geleden schreven we over het innerlijke kind. Het is één van de belangrijkste subpersonen om contact mee te hebben/krijgen, want anders laat je je in het nu vaak onbewust leiden door dat deel (95% van ons gedrag is onbewust).
Wie zorgt er eigenlijk voor jouw innerlijke kind?
Maar wie zorgt er eigenlijk voor jouw innerlijke kind? Als je je innerlijke kind beter gaat leren kennen (zie artikel voor uitingen dat je innerlijke kind aan het stuur zit), word je je er steeds meer van bewust dat je kleine meisje of jongen op zoek is naar liefde, erkenning, aandacht en waardering. Waar het over gaat is dat JIJ, als volwassen man of vrouw, jezelf die aandacht, erkenning en waardering gaat geven.
Hoe doe je dat? Hoe ga je zelf zorg dragen voor jouw innerlijke kind, zodat je het niet meer buiten jezelf haalt?
We hebben allemaal een kracht in ons, die moeiteloos voor zichzelf en dus ook voor zijn innerlijke kind kan zorgen: de innerlijke volwassene.
- Wat betekent volwassen zijn voor jou?
- Hoe ziet jouw innerlijke volwassene eruit?
- Hoe ziet een emotioneel volwassene er voor jou uit?
Net zoals je je innerlijke kind moet leren kennen, geldt dat ook voor je innerlijke volwassene. Bovenstaande vragen kunnen je helpen daar een beeld van te vormen.
Het is goed te weten dat ook jouw innerlijke volwassene gevoelens heeft, sensitief is, echter hij heeft krachten die het innerlijke kind niet heeft. Hij / zij kan zorgen voor een bedding voor deze gevoelens en zo hiermee leren omgaan, in plaats van te vervallen in pijnvermijding (pleasen, perfectionisme, hard werken, ongezond eten, etc, etc. ).
Vanuit dit stuk kun je zelf verantwoordelijkheid nemen voor je innerlijke kind in plaats van dit te projecteren op anderen. Vaak moet je omgeving (onbewust) voor jouw innerlijke kind zorgen in de vorm van bevestiging, aandacht, erkenning en waardering. Al die dingen die jij jezelf kennelijk op dat moment nog niet geeft. Een (prachtige) spiegel dus.
Een manier om je innerlijke volwassene te leren kennen is om een stoel of kruk tegenover je te zetten, waarop je denkbeeldig jouw innerlijke volwassene neerzet. In eerste instantie hoe je alleen nog maar je eigen gevoelens waar te nemen:
– Hoe is mijn ademhaling?
– Kan ik met aandacht bij mezelf blijven?
– Kan ik naar de plek tegenover me kijken of wend ik mijn blik af?
– Maak dan de zin af: als ik naar mijn innerlijke volwassene kijk, dan…………
Ga dan op de plek van de innerlijke volwassene zitten en voel wat deze plek met je doet. Voel de kracht van jouw innerlijke volwassene. Schrijf op wat je ervaart op deze plek. Als je niet gewend bent om vanuit deze positie te handelen, kan dit heel onwennig voelen.
Zo versterk je het contact met jouw innerlijke volwassene, zodat je deze makkelijker in kunt zetten op het moment dat je je bewust bent dat je handelt vanuit je innerlijke kind. Mocht dit zo zijn, vraag jezelf dan:
– Wat ben ik aan het halen bij de ander? Wat wil ik dat de ander mij geeft?
– Kan ik dit mezelf nu geven?
– Kan ik mijn innerlijke kind liefdevol en bemoedigend toespreken?
Als dit nog niet lukt, is dat ook ok. Het gaat zoals alles met vallen en opstaan en de ene keer lukt het beter dan de andere keer.
Dit hele proces gaat erover dat we de allerliefste vader en moeder voor onszelf worden. Er valt niks te halen buiten onszelf. Alle erkenning, waardering, aandacht die we uit onze omgeving halen, valt in een bodemloze put. Omdat het kind wacht op jouw erkenning, jouw waardering, jouw liefde en jouw aandacht. Alles wat we uit onze omgeving halen vervuld nooit en daarom blijven we eeuwig zoeken.
Stop met zoeken, leg de handen op je hart en wees die allerliefste vader en moeder voor jouw kleine meisje / kleine jongen.
Trackbacks/Pingbacks