HOE ONTWIKKEL JE DE INNERLIJKE WAARNEMER?
Een eerdere meditatie die ik heb opgenomen is de dis-identificatie oefening uit de psychosynthese.
Vaak hebben we ons onbewust geïdentificeerd met een subpersoon: bijvoorbeeld de presteerder, de resultaatgerichte, de strenge, de pleaser, de clown. Je bent echter die subpersoon niet, het is een deel van je.
Je bent je lichaam niet, je hebt een lichaam, net zoals gedachten en gevoelens, je hebt ze, je bent ze niet. Alleen wie is “je” dan? Dat is vaak een grote vraag en het vraagt zelfonderzoek om daar antwoord op te krijgen. Om te ervaren dat je een lichaam, gedachten en gevoelens hebt en niet bent, ontwikkel je een innerlijke waarnemer. Je kan jezelf ‘bezien‘ ofwel ‘waarnemen‘.
Deze innerlijke waarnemer ontwikkel je mede door de dis-identificatie oefening regelmatig te doen. Daarnaast helpt het ook de natuur op te zoeken, in de tuin te werken of heel praktisch: je voeten te voelen! Aarden helpt.
Soms ervaren we ‘innerlijke conflicten’ – de continue stroom van gedachten en gevoelens en reacties in je.
Je kan naar ze luisteren, ze opmerken. Zonder oordeel. Zonder dat ze weg moeten. Op dat moment houd je namelijk op je met die stroom van prikkels te vereenzelvigen. Je treedt er als het ware buiten en bekijkt of beluistert ze via je “innerlijke waarnemer”. Dat is het leuke: je kan jezelf bekijken van een afstandje.
Je neemt via die waarnemer alles wel gewaar maar niet meer via de prikkels van je gedachten, gevoelens en neigingen. Kijk eens naar een boom of bloem. Zie hoe ze zichzelf zijn en toch hun functionaliteit en eigenheid behouden.
Lorie Ladd heeft ook een mooie zin die je als mantra kunt gebruiken, als je voelt dat je door gebeurtenissen, emoties of gevoelens in beslag wordt genomen.
‘I am a spiritual being, having a human experience. This is a human experience.’
Recente reacties