Ze zit voor me en vertelt me haar levensverhaal dat me diep raakt. Ze eindigt haar verhaal met:
“Maar ik mag niet klagen, er zijn genoeg mensen die het veel erger hebben. Ik richt me op alles wat er nog wel is.”
Dat is natuurlijk heel mooi als iemand veerkrachtig is, alleen soms klopt het niet voor mij en is er wat anders aan de hand. Soms is positief denken namelijk een overlevingsmechanisme en wordt de destructieve kant hiervan niet herkend. Iemand is immers hartstikke positief. Dat is toch goed?
Positief denken wordt in onze maatschappij als een grote deugd gezien. Er is zelfs een hele psychologische stroming naar vernoemd: de positieve psychologie. Overigens is de grondlegger daarvan (Martin Seligman) later zelf teruggekomen op zijn theorie.
De spirituele wereld kent haar eigen versie hiervan: de spiritual bypass. Veel mediteren op licht en liefde, je richten op dankbaarheid en zo verdwijnen negatieve gevoelens. We slaan daarmee echter belangrijke stappen over: het voelen van deze gevoelens en het luisteren naar hun boodschap.
Osho, één van mijn favoriete leraren zei jaren geleden al: met positief denken, verdring je een negatieve gedachte naar het onderbewuste. En het onderbewuste is altijd sterker, dus er heel geen werkelijke bewustwording plaatsgevonden. Het is een trucje en onze mind is er heel goed in om ons voor de gek te houden. Maar ons lichaam liegt nooit, dus daar blijft de stress zich onbewust ophopen.
In dit artikel wordt het mooi uitgelegd hoe dat werkt.
In “Wanneer je lichaam nee zegt” laat therapeut en wetenschapper Gabor Maté zien dat stress een grote invloed heeft op de ontwikkeling en het verloop van heel veel ziektes.
“Ziekte is een uiting van innerlijke disharmonie, en stress is één van de belangrijkste oorzaken van zo’n verstoord evenwicht.”
Hij nam tientallen interviews af met zieke en herstelde mensen om te onderzoeken hoe stress bij hen een rol had gespeeld. De rode draad die opdoemde in deze verhalen? Ontzettend veel van de geïnterviewden onderdrukten hun emoties. Ze deden niet aan negatief denken.” Daarmee sluit je echter ook bepaalde aspecten van de werkelijkheid uit, zoals angst en verdriet.
Meestal is dit een afweermechanisme (aangeleerd in onze kindertijd) om gevoelens van angst en verdriet onder controle te houden. Voor het lichaam is deze continue positiviteit eigenlijk een bron van stress. Het lichaam wil niks onder controle houden, het lichaam wil doorstromen en op die de manier de stress kunnen loslaten. Het lichaam maakt geen onderscheidt tussen negatieve en positieve gevoelens. Dat doen wij en daarmee blokkeren we een deel van onszelf en de spanning hoopt zich op. Dit kan je dus ziek maken.
Wat moet je dan wel doen?
Voor mij is het tweeledig:
1. Werken met het lichaam om emoties en gevoelens weer door te laten stromen. Dit kan van alles zijn van rebalancing tot massages. Mij heeft Ayahuasca en ademwerk ontzettend geholpen om weer te leren voelen en in mijn lijf te komen.
2. Inzicht en bewustzijn creëren, zodat je van jezelf gaat herkennen dat je bepaalde gevoelens bedenkt met positief denken en een andere keus kunt maken. Een keuze om de gevoelens wel toe laten laten.
Samen met de lieve vrouw in mijn praktijk onderzoeken we hoe het voor haar werkt: hoe zij in haar leven met emoties en “negatieve” gevoelens omgaat? Of er ruimte was en is voor haar emoties? Welke oordelen er zijn op emoties en “negatieve gevoelens?
Ook neemt ze deel aan een ademdag, wat haar helpt om meer in haar lijf te zakken en te voelen wat daar allemaal gebeurt.
Het geeft inzicht en het zorgt ervoor dat ze de momenten steeds meer gaat herkennen, waarin ze over haar eigen gevoelens en grenzen gaat.
Ik vind deze processen zo mooi, want dat is precies waar het voor mij over gaat.
De dagelijkse momenten, waarin we leren kiezen voor iets anders: wel de ruimte maken om te zakken in ons lijf en te voelen waar we werkelijk behoefte aan hebben. Zodat het weer stroomt. Want het leven wil stromen!
Recente reacties