Vooraf aan alweer de zesde editie van ons Vrouwenhartweekend is er veel gebeurd. Karen schreef er eerder al een stukje over.

Twee weken vooraf aan het weekend hadden Karen en ik een retraite voor onze eigen persoonlijke ontwikkeling. Tijdens die week voelde ik een diepe JA voor het doorgaan van het weekend. Alleen…. er waren ‘maar twee deelnemers´… In die twee weken hupte ik op en neer van een ja naar een nee naar een ja naar een nee naar een definitief JA, het weekend gaat door. Wat een boeiend proces. Wat ik vooral leerde is dat ik bij mijn Ja mag blijven, aangezien die ja uit mijn hart kwam en niet uit mijn hoofd. Dat ik dan mag vertrouwen dat het precies zo geregeld wordt als dat het moet gaan… nog genoeg te leren dus.

Op 30 april was het zover. Samen met drie vrouwen ben ik het weekend ingegaan. Het thema was Verlangen! Mooi ook aangezien een paar vrouwen een oordeel voelden op dat woord. Heb ik wel iets te verlangen? Mag dat wel? Op vrijdag zijn we, via Psychosynthese, aan de slag gegaan met verlangen. Verlangens opgeschreven en vorm gegeven. ’s Avonds hebben we de bezwaren die er bijna automatisch bijkwamen in het vuur gegooid, wat we zelf aangesproken hebben.

Op zaterdag heeft een ieder haar eigen verlangen meer body gegeven. Door het prachtige weer konden we de hele ochtend buiten zijn. Naast verlangen hebben we ook de kanten die het verlangen dwarsbomen verder onderzocht. ’s Middags hebben de vrouwen een ademsessie ervaren. Het mooie van dat werk is dat je geraakt wordt/kan worden door het proces van de ander. Dat gebeurde en was zo prachtig. Na afloop van het ademen was er tijd voor jezelf, buiten zijn, wandelen, slapen, ontspannen. ’s Avonds was er de mogelijkheid om samen de vijf ritmes te dansen en de sauna te bezoeken. Maar niks moest, alles kon.

Op zondag zijn we gestart met een heerlijke yogales van Judith Voermans, die volledig aansloot op het weekend, vanuit rust, adem en ontspanning de aandacht brengen naar je lichaam. Zondag is de dag waarop we al het aangeraakte en gevoelde integreren, zodat je ook daadwerkelijk ’n stap(je) voorwaarts kan maken.

Aan het eind van het weekend gaf een van de deelneemsters me een mooi compliment: “nu heb ik ook echt ervaren wat het betekent om van hoofd naar hart te gaan”. Echt mogen voelen en aangeraakt worden vraagt moed, lef en kwetsbaarheid, van daaruit ontstaat verbinding met onszelf en daarmee ook verbinding met de ander.

Mijn lessen:
– als ik voorbij mijn eigen angsten ga ontstaat er iets prachtigs en hoef ik alleen maar aanwezig, aan mijn wezen, te zijn. Ik voel me dankbaar dat dat ontstaan is.
– alleen begeleiden is ook fijn. Naast dat ik het leuker vind met Karen, kan ik mijn eigen keuzes maken over wat ik wil in het programma.
– ik heb het heerlijk gehad met mezelf, ook de tijd alleen als de vrouwen hun eigen ding deden. Wandelen en genieten van de opkomende natuur.

Van 11 t/m 13 juni staat het volgende weekend alweer gepland. Samen met Karen. Ik kijk ernaar uit. Er zijn nog een paar plekken.♡