In het werk dat wij doen werken we veel met de psychologie van de subpersonen (ikken).
De kracht van deze methode is dat deze tegelijkertijd praktisch en diepgaand is. Je leert jezelf te zien als een verzameling van verschillende, soms samenwerkende, soms conflicterende en elkaar verdrukkende, delen (subpersonen). Het geeft veel vrijheid al die delen in jezelf te ontdekken en beter te leren kennen, zonder jezelf ermee te identificeren. Vanuit dat hernieuwde bewustzijn is het makkelijker om andere keuzes te maken in je leven. Binnen het hele scala aan subpersonen is er een aantal zwaargewichten: de slavendrijver, de criticus, de perfectionist, de manipulator en de pleaser (behager). De komende tijd beschrijven we er telkens één. In deze blog belichten we De innerlijke saboteur.
Ken je het van jezelf dat je ’s ochtends opstaat en dat je je iets voorneemt voor jezelf? Een Yoga les, een moment om een theetje te drinken en een tijdschrift te lezen. Even zitten, even niks, gezond eten, sporten, minder snoepen, noem maar op. Iets meer tijd voor jezelf willen nemen. Of juist wel de tijd nemen om een spelletje met je kinderen te spelen, of iets doen wat je al eeuwen uitstelt? Kortom iets doen wat goed voor je is.
En ken je het dan van jezelf dat als je reflecteert op de dag dat je je realiseert dat het er niet van is gekomen? Dat je niet twee koekjes nam maar 6 of meer, of dat je meer tijd met je telefoon hebt doorgebracht dan je liever wilde. En dat je dan baalt, of streng wordt voor jezelf, dat het wéér niet gelukt is?
Het kan zijn dat je jezelf dan saboteert. Want hoe fijn zou het zijn als je wel doet wat goed voor je is, en dat je geniet van iets lekkers eten zonder dat je je daar schuldig over voelt.
Wellicht herken je bovenstaande tekst. Ik kwam voor het eerst in contact met mijn innerlijke saboteur toen ik 23 was. Ik begon aan mijn tweede studie aan de universiteit in Nijmegen, samen met 19 andere studenten was ik ingeloot voor een nieuwe studie, International Management. Tegelijkertijd was ik begonnen bij mijn eerste coach, Sophie, waar ik een keer per week kwam. Ook gingen mijn ouders in dezelfde periode naar Spanje voor 6 weken en ze stelde me de vraag of ik meeging en ze met de auto naar Spanje wilde brengen. Bij Sophie had ik me gecommitteerd aan mijn persoonlijke ontwikkeling… en toch vertelde ik haar na 2 sessies dat ik de aankomende 6 weken niet zou komen, ik ging naar Spanje. Ze maakte me tijdens de sessie bewust van mijn innerlijke saboteur. Ai en dat was niet fijn zoals ik me dat herinner. Een deel in mij dat niet bezig wilde zijn met mijn ontwikkeling en ook zich niet bezig wilde houden met mijn nieuwe studie. Samen met haar heb ik dit deel in kaart gebracht.
Vanuit Psychosynthese kan je dat vanuit een paar stappen doen, eerst
- herkennen in welke situaties de innerlijke saboteur tevoorschijn komt,
- verkennen wie dit eigenlijk is,
- erkennen dat je een innerlijke saboteur aan boord van de bus hebt,
- accepteren dat dit deel er is, dat beteken dat de saboteur niet weg hoeft, maar dat je kan kiezen of je hem wel of niet inzet.
Je kan wel raden waar mijn coaching over ging toen ik terugkwam nadat ik terugkwam uit Spanje, mijn innerlijke saboteur ontmoeten. Ik kwam erachter dat ik geen verantwoordelijkheid nam voor mezelf (oef, pijnlijk besef) en dat ik bang was om te veranderen. Het beseffen dat je een innerlijke saboteur aan boord hebt en dat je het niet bent kan helpen. Zodra je het besef krijgt kan je ook meer gaan kiezen wat je wel wilt. Dan is zorgen voor jezelf vanuit liefde een keus en kan je ook genieten van je ‘iets wat minder goed voor je is’ of je laat het en kiest wel voor jezelf.
Vanuit moed en lef en liefde en niet vanuit angst.
Trackbacks/Pingbacks